فولادهای با آلیاژ کم را می توان فولادهای کربنی در نظر گرفت که عناصری برای بهبود خواص ویژه به آن ها اضافه می گردد. برای فولادهای کم آلیاژ، عناصر آلیاژی معمولا بیشتر از ۵% تجاوز نمی کنند.
مهمترین عنصر در فولادهای کربنی و آلیاژی در فولاد،کربن می باشد که خواص زیر را شامل می شود؛
1– افزایش سختی پذیری
2– افزایش استحکام و مقاومت در مقابل سایش
3– مقاومت در برابر خوردگی و حرارت
به یک از طریق زیر عناصر آلیاژی افزوده شده ترکیب شوند:
1– با فریت یک محلول جامد تشکیل دهد
2– با کربن ترکیب شود و تشکیل کاربید دهد
3– با تشکیل اکسیدها، فولاد را اکسیژن زدایی کند
4– در فولاد بصورت ترکیب نشده باقی بماند
عناصر آلیاژی در فازها را بر مبنای عملیات حرارتی نشان می دهد و آلومینیم، سیلیسیم، نیکل و مس به صورت محلول های جامد موجود می باشد. کرم، مولیبدن و تنگستن بیشتر در فاز کاربید هستند و کمتر در فریت حل می شوند.
منگنز :عنصری است که احتمال کمی برای تشکیل کاربید دارد. منگنز میل ترکیبی بیشتری نسبت به کربن دارند (مثل کرم) بیشتر در فریت حلمی شود وانادیوم، تیتانیوم، نیوبیم و زیرکونیم بیشتر در فاز کاربید وجود دارند.
آدرس : جاده قدیم کرج بعد از شیرپاستوریزه مجتمع تجاری پارس امیر پلاک 32
تلفن : 66789272
تلفکس : 66789273
شماره پیام کوتاه : 30005348
سلیمی : 09124238990
سجاد دلاکان: 09124507812
